Czy zastanawialiście się kiedyś nad formami języka migowego? Wiele osób na pewno zdziwi się, jak wiele łączy język migowy, a raczej języki migowe z językami mówionymi!
Nie istnieje jeden, uniwersalny język migowy. Zamiast tego spotkać możemy się z wersją danego kraju, chociaż niekoniecznie będzie to jedyna występująca, Wszystko zależy to od uwarunkowań historycznych, które kształtowały rozwój języka migowego tak, jak i mówionego. Na terenie Hiszpanii używa się więc języka migowego hiszpańskiego oraz katalońskiego, a w Belgii niesłyszący używają języka migowego flamandzkiego lub belgijskiej odmiany francuskiego języka migowego. Dodatkowo istnieje wiele dialektów i mniej popularnych form, których użytek ograniczony jest do małych społeczności. Wśród języków migowych występują rodziny, porównywalne do rodzin języków mówionych – osobie posługującej się językiem migowym austriackim będzie w stanie lepiej zrozumieć język niemiecki czy flamandzki, niż osoba znająca jedynie język migowy włoski. Od razu nasuwa się pytanie…
Czy angielski jest równie ważnym językiem migowym, co językiem mówionym?
Tutaj czeka nas zaskoczenie – nie, na dodatek język angielski migowy znacząco różni się od innych języków migowych europejskich. Najbardziej zbliżony jest do australijskiej wersji języka migowego.
Istnieje jednak inna międzynarodowa forma języka migowego, pewnego rodzaju „lingua franca„. Jest to International Sign (IS), najczęściej używany podczas konferencji i spotkań, w których uczestniczą osoby nie posługujące się tą samą formą języka migowego. IS to nie język, gdyż nie posiada on zasad gramatycznych ani nawet zasobu leksykalnego. Zamiast tego opiera się na gestykulacji, która ma znaczenie tylko w konkretnym kontekście – słownictwo rozmówcy czerpią ze swojego ojczystego języka migowego.
Jak wynika nawet z krótkiej analizy, języki migowe są pełnoprawnymi językami. Posiadają swoją składnię oraz gramatykę, a tłumaczenie istniejących w nich idiomów czy zwrotów to często równie trudne zadanie, jak przy tłumaczeniu języków mówionych!
